Podstawowe różnice pomiędzy CT1 a CT2

Cukrzyca typu II jest typową chorobą żywieniowo - zależną, występuje na ogół u osób dorosłych, ze znaczną nadwagą bądź otyłych, prowadzących siedzący tryb życia i odżywiających się żywnością wysoko przetworzoną, wysoko tłuszczową i obfitującą w cukry proste. Powodzenie terapii cukrzycy typu II, oprócz przyjmowania leków (doustnych i/lub analogów insuliny), regularnych pomiarów glikemii i wizyt u swojego lekarza prowadzącego zależy w dużej                                                                     mierze od codziennej diety.

Cukrzyca typu I jest chorobą przewlekłą. Pojawia się najczęściej u osób młodych, począwszy od dzieci po pierwszym roku życiu, aż do osób do 30 roku życia. U osób chorych na cukrzycę typu 1 komórki trzustki tracą funkcje wydzielnicze i przestają produkować insulinę – hormon niezbędny do metabolizmu węglowodanów, białek i tłuszczów. Skuteczne leczenie choroby, które zapobiega rozwojowi groźnych powikłań, polega na podskórnym podawaniu insuliny w dawkach dobowych, oraz insuliny doposiłkowej - ilość insuliny zależna jest od zjedzonej ilości wymienników węglowodanowych, lub białkowo - tłuszczowych w spożytym pokarmie. Każdy posiłek musi być dokładnie przeliczony. W cukrzycy typu I istotne jest, aby utrzymać odpowiedni poziom cukru we krwi, najlepiej w przedziale 80 - 180 mg% . Tylko dzięki takim poziomom cukru można uniknąć niebezpiecznej dla organizmu hipoglikemii, lub równie niebezpiecznej hiperglikemii, która niesie za sobą szereg powikłań. To zadanie jest bardzo trudne, ponieważ w tym rodzaju cukrzycy, jest wiele czynników, które mają wpływ na poziom cukru we krwi (żywność, ruch fizyczny, stres, infekcje, hormony).